Een vertelvoorstelling van Arjen Barel over afscheid nemen en omgaan met verlies.
Twee eenzame zielen op een bank. Patrick en Arjen. De een met de dood voor ogen, de ander met overleving. Daar zit je dan, anderhalve meter uit elkaar, voordat die anderhalve meter een begrip werd. Arjen wilde op ‘m springen zodat Patrick kon gaan gillen: bel Amnesty, ik word gemarteld.’ Gevolgd door: ‘Oh nee, Greenpeace voor de deur. Safe the whale.’ Arjen wilde vragen: ‘Wat voel je, wat denk je?’ Maar hij durfde niet en zei in plaats daarvan: ‘We gaan er doorheen komen. ‘Het komt goed.’ Dooddoeners natuurlijk.
Na afloop van deze autobiografische voorstelling is er ruimte voor nagesprek.
