Het grondpatroon van klimaatverandering is niet dat van paranoia (wij tegen zij) maar
eerder dat van schizofrenie (wij tegen wij). Wouter Kusters legt dit uit in zijn boek Schokeffecten.
(zie ook rubriek: Dat ene boek in de zomernieuwsbrief van desamentafel.)
Hedwig Kauffman en John van den Hout nemen jullie mee deze avond in het gedachtegoed van Wouter.
Na een inleiding van hen, gaan we met elkaar in een open gesprek over hoe doe je dat nu: ‘wij tegen wij’. Niet om de antwoorden of oplossingen te zoeken, maar om elkaar te ontmoeten en daarin te verbinden. Wat brengt ons van de uitersten naar het ‘kleurrijke midden’? Wij laten ons daarbij graag inspireren door Friedrich Hölderlin, die Wouter ook citeert in zijn boek: ‘Want waar gevaar is, groeit Het Reddende ook’.
Om al wat in de stemming te komen, treft u hierbij de link van het lied: ‘Het roer moet om’ van Stef Bos. https://youtu.be/YhhmtGuGP8k
Het roer moet om, het roer moet om
het onverlangbare verlangen, het onverzoenbare verzoenen , het onbereikbare bereiken
en altijd blijven zoeken voorbij de grens van wat wij denken. Voorbij de grens
In ons manifest van Zorg naar Leven schrijven wij: “Wij zetten ons in voor duurzaam samenleven”.
*Wij streven de duurzaamheidsdoelen van de VN na (SDG – sustainable development goals).
